Naprawdę chcielibyście pójść do Hogwartu?

die_Kreatur

No właśnie? Czary, magia, cudowny świat, ale... Jak czytam teraz Pottera, to trochę mnie to wszystko przeraża.
Po pierwsze - życie bez elektryczności. Bez komputera i całych zasobów internetu, bez możliwości gadania przez telefon z przyjaciółmi i pisania w nocy smsów, bez gier komputerowych, bez filmów i telewizji... Ci, którzy interesują się fotografią, też raczej mają przechlapane - zerowe możliwości rozwoju artystycznego, ujęcie kompletnie nie ma znaczenia, skoro postać się rusza...
Po drugie - rozwój osobisty. Nauka tak wielu przedmiotów prowadzonych przez tak wymagających nauczycieli skutecznie zapełnia większość czasu wolnego. Ze sportów jest tylko quidditch, a jeśli nie lubisz quidditcha? Kanon milczy. Kółka zainteresowań są organizowane od wielkiego dzwonu (przynajmniej tak mi się po głowie kołacze i tak sytuacja wygląda do czwartego tomu) i tylko jeśli nauczyciel ma wenę. Można się co prawda umówić na indywidualne lekcje z nauczycielem, ale to też zależy od nauczyciela. Od strony artystycznej edukacja w Hogwarcie leży i już nie kwiczy, np. ja ze swoim rysowaniem nawet nie wiedziałabym, do kogo się z głosić, więc pewnie bym się też w życiu nie nauczyła rysować.
Po trzecie - odseparowanie od rodziny na większość roku. Wyobraźnie sobie, że znowu macie 11 lat, a mamę, tatę i ulubione zwierzątko zobaczycie dopiero za kilka miesięcy. Z pozaszkolnymi przyjaźniami też dość krucho.
Po czwarte - kadra pedagogiczna. Taki 11-latek przecież jest kompletnie zagubiony, jeśli nie ma starszego rodzeństwa! Nauczycieli jest niewiele, mają dość mały kontakt z uczniami. Zamek, co by nie mówić, jest cholernie niebezpieczny. Podopieczni tej szkoły są wychowywani głównie przez starszych kolegów, a ludzie gdy mają 13-15 lat jakoś nie są uosobieniami dojrzałości i mądrości życiowej. Rolling Eyes

Poza tym Hogwart w ogóle nie przygotowuje NIJAK do funkcjonowania w świecie mugoli. Całe życie bez wykształcenia mugolskiego, skazani na izolację i przynależność do świata czarodziejów?

Czy Waszym zdaniem magia, niezwykłość budynku i szansa na poznanie wspaniałych przyjaciół NAPRAWDĘ rekompensują to wszystko? Ja się waham.

mudancicha

No i kurczę, muszę przyznać, zniszczyłaś marzenia wszystkich dzieci xD Bo masz rację. Cholernie dobrze to ujęłaś. Życie w Hogwarcie w porównaniu z mugolskim życiem nic nie daje. Te wszystkie fajne przygody, przyjaźnie, niezwykłe, bajeczne lekcje, których po prostu u nas nie ma, sprawiają, że się tego chce, bo to jest takie magiczne, nieprawdopodobne i w ogóle, i w szczególe. Sprawiają, że zapomina się o racjonalnym myśleniu. Że przecież dla wielu ludzi w tych czasach tak się nie da żyć. Jakoś ciężko mi sobie wyobrazić, że każdy na tym forum, jak ma do napisania jakiś referat to idzie do biblioteki i wertuje książki zamiast po prostu usiąść przy komputerze (nie wątpię, że ktoś taki jednak może się znaleźć), użyć wspaniałej opcji "kopiuj, wklej" i przełączyć się na fejsa, jutuba i inne strony. xD

Luna

Pewnie, że tak. To by była niezwykła przygoda uczyć się wszystkich czarów, walczyć i poznawać tajemnice Hogwartu. Very Happy

To jest jedno z moich marzeń, by pójść do Hogwartu. Very Happy